Fæðingardagurinn 28 janúar 2012

Jæja litli gaurinn sem lét bíða eftir sér kom eftir 41v og 1d eða á laugardaginn 28 jan.

Ég fór í belgjalosun föstudaginn 27 í hádeginu en fékk enga verki eftir það, var samt orðin vel hagstæð og komin með 4 í útvíkkun og svona. Svo á laugardaginn var ég með nokkuð af verkjum, fékk mér bara 2 paratabs og náði að sofna seinnipartinn á meðan Steini fór með börnin í sund.

Svo um leið og verkjatöflurnar hættu að virka þá fóru að koma verkir aftur og voru þeir aðeins harðari en samt ekkert rosalega slæmir, ég ætlaði bara að fá mér paratabs og leggjast í sófann en kallinn og mamma sem var hjá mér tóku það ekki í mál. Svo ég með trega hringi upp á fæðingagang og þær sögðu mér að þar sem þetta væri 3 barn þá mætti ég svo sem ráða því bara hvort ég kæmi. Þrjóskupúkarnir á heimilinu tóku það ekki í mál að ég færi ekki allavega í skoðun svo ég ákvað að fara til að þau myndi hætta þessa tuði.

komum til rvk og upp á deild um hálf 7 um kvöldið, var sett í monitor og ljósan spurði hvort það væri mikið vandamál að fara heim aftur ef ekkert væri að gerast við hlógum bara af því og sögðum að það væri lítið mál, það væri ekki eins langt til þorlákshafnar eins og fólk héldi. Svo fór hún að skoða mig og sagði að hún ætlaði bara að fara finna fæðingarstofu, ég væri ekki að fara heim þar sem ég væri komin með 8 í útvíkkun.

Klukkan 7 fórum við ss inn á fæðingarstofu, hringdum nokkur símtöl til að láta vita að við kæmum ekki heim þar sem hann væri bara að fara koma. Hálfátta fóru verkirnir að verða aðeins sterkari og styttra á milli. svona korter eða 10 mín í kom svo allt í einu bara hríðarstormur yfir mig og ég bara fraus á rúminu, eftir 2 hríðar þannig þá eiginlega skelltu Steini og ljósan mér á rúmið og toguðu mig úr buxunum hehe, 4 hríðum seinna kom þessi líka flotti strákur í heiminn eða 2 mín í átta.

Þetta var bara yndisleg fæðing, útvíkkunin var rosalega góð og litlir verkir með henni, rembingurinn var strembinn en góður og fljótur.

Hann Jón Davíð er með skarð í vörinni, tanngarðinum og 2 lítil göt í gómnum. Þetta lýtur samt mjög snyrtilega út og auðvitað er hann bara sætastur. Þetta virðist ekki ætla há honum mjög mikið við að drekka en það gengur betur að drekka úr spes pelanum hans en af brjósti. Hann er alveg ofboðslega vær og góður og bara sefur á milli þess sem hann drekkur.

Beðið eftir drengnum

Jæja maður vaknaði lítill í sér og aumur á laugardeginum 7 jan. Var svona aðeins farin að venjast þessu og áfallið farið að minnka. Ég var farin að komast í sátt við það að eignast barn sem væri ekki fullkomið, barn með lýti og jafnvel slæman fæðingargalla í góm.

En mig vantaði ekki að gráta meira, var búin að sjá að áfallið var mest af því að maður vissi ekkert hvað þetta þýddi, maður þekkir einhverja sem eru með ör eftir svona sem eru fullorðnir. En maður hafði aldrei hugsað út í það hvernig það væri að eignast svona barn. 

Ég var bara orðin sátt, eða eins sátt og hægt var. 

Næstu dagar fóru í það að lesa sér meira til, tala við félagsráðgjafa, geðlækni og hjúkrunarfólk.  Núna langaði manni bara að fá barnið í hendurnar, langaði að fá hann sem fyrst til að getað séð hversu mikið þetta væri og til að getað byrjað að hjálpa honum.

En já, maður komst fljótt yfir þetta "drama" að maður væri að fara eignast barn með skarð, þetta er bara verkefni sem maður tekst á við um leið og það kemur, og maður býr sig undir það versta en vonar það besta :D

6 Janúar

Í dag vorum við send í aukasónar komin 38 vikur. Litli þrjóskupúkinn okkar var alltaf að færa sig og vildi ekki vera kyrr í höfuðstöðu.

Hann var kominn í höfuðstöðu og ljósan ákvað að kíkja á hann og skoða betur fyrst við vorum þarna, allt leit vel út þangað til hún kom að andlitinu, ég sá strax að munnurinn var ekki í lagi og hún sagðist sjá skarð í vör. Hún skaust fram til að sækja sérfræðing og hún staðfesti að það er skarð. Hún áætlaði að það væri um hálfur cm. 

Ég lá bara þarna á bekknum og grét.

Okkur var fylgt upp á mæðravernd þarna í rvk og þar hittum við ljósmóðir sem heitir Eva Ásrún. Hún var bara yndisleg í alla staði og sagði og gerði alla réttu hlutina. Hún útskýrði betur fyrir okkur hvað það þíðir að vera með skarð í vör, og eins og hún sagði þá er svo margt fleira verra en þetta.

Ég sat samt og bara hágrét, bara réð ekki við mig. 

 Núna vorum við komin í áhættumeðgöngu í bænum.

Við komum heim seinnipartinn, Steini fór til foreldra sinna að sækja Dagnýju og segja þeim fréttirnar og ég fór beint heim þar sem mamma var með Jónas en hann var veikur. Ég brotnaði niður einu sinni enn þegar ég sagði þeim frá. 

Svo lagðist ég í tölvuna og fór að googla, fann www.breidbros.is og fleiri síður. Fór að lesa og því meira sem ég las því rólegri varð ég. Ég áttaði mig á því að þetta var ekkert svo slæmt, þetta eru allt hlutir sem hægt er að laga. Þetta er ekki lífshættulegt.